Zawieranie umów z niemieckimi kontrahentami
Gazeta MSP Nr 2 – Luty 2004, strona 23
Moja firma ma zamiar nawiązać współpracę handlową z Niemcami. Czy zawieranie umów z niemieckim kontrahentem wymaga specyficznej wiedzy? Co jest najważniejsze w tej kwestii?
Definicja zawarcia umowy, która obowiązuje zarówno w prawie niemieckim, jak i w prawie polskim, jest bardzo prosta i brzmi w sposób następujący: "Do zawarcia umowy dochodzi, gdy oferta złożona przez jedną stronę zostanie przyjęta przez stronę drugą." Ta niezwykle prosta teoretyczna definicja nie jest jednak w praktyce wcale łatwa do zrealizowania, o czym wie każdy, kto w Polsce negocjował i zawierał umowy z innymi osobami lub podmiotami gospodarczymi. Dodatkowe komplikacje dochodzą ponadto, jeżeli zawierana umowa ma charakter międzynarodowy. Problem stanowią nie tylko kwestie językowe, ale przede wszystkim brak znajomości systemu prawnego drugiej strony, kultury prawnej jej państwa oraz szeroko pojętej mentalności narodu, którego jest ona przedstawicielem. Zawieranie umów z Niemcami nie stanowi tutaj wyjątku i negocjując je należy pamiętać o wielu specyficznych kwestiach.
Najważniejsze jest, aby zawrzeć umowę na piśmie (faks, e-mail), bowiem wszelkie ustne ustalenia są później niezwykle trudne do udowodnienia, a częstokroć wręcz niemożliwe. Należy przy tym zwrócić uwagę na fakt, że faktura nie jest w prawie niemieckim bezpośrednim dowodem zawarcia umowy, jeśli więc w danej sprawie obowiązuje prawo niemieckie, trudno będzie, przykładowo, dostawcy z Polski bez posiadania pisemnej umowy udowodnić – jeśliby niemiecki odbiorca towaru miał okazać się nierzetelny i zań nie zapłacić – , że strony rzeczywiście zawarły umowę, zgodnie z którą strona niemiecka zamówiła towar za daną cenę. A że w tych sytuacjach obowiązek udowodnienia faktu zawarcia umowy i wysokości ceny towaru spoczywa na stronie polskiej jako żądającej zapłaty za towar, może zdarzyć się tak, że będzie ona musiała odejść z kwitkiem.
Przy samym podpisywaniu umowy trzeba zwrócić uwagę na to, czy strona niemiecka nie przysłała wcześniej swoich Ogólnych Warunków Umowy. Jeśli tak się stało i jeśli strona polska owym Ogólnym Warunkom Umowy się nie sprzeciwi, staną się one integralną częścią kontraktu. A że warunki te będą zazwyczaj korzystne dla niemieckiej firmy, w interesie strony polskiej leży wyłączenie ich stosowania. Należy więc albo pisemnie się im sprzeciwić, albo przesłać stronie niemieckiej swoje własne Ogólne Warunki Umowy. W tym ostatnim przypadku, jeśli Ogólne Warunku Umowy obydwu stron są sprzeczne ze sobą, to zgodnie z niemieckim orzecznictwem tracą one ważność, a w ich miejsce wstępują przepisy ustawowe.
Więcej na temat zawierania umów z niemieckimi kontrahentami dowiecie się Państwo z publikacji wydawnictwa C.H. Beck "Skuteczna konkurencja na rynku Unii Europejskiej".
